REALITY CHECK

Kan je cultuurparticipant zijn tegen wil en dank? Ja hoor! De laatste ongeveer 5 jaar -en voor Corona- werd mij meegedeeld naar welk toneelvoorstelling, tentoonstelling, optreden, vernissage of lezing ik ging. Hoe kan dat nu? Door mijn kinderen ! De jongste is een actieve performer en de oudste is Master Of Arts in Culturele studies (de obligate valse Vlaamse bescheidenheid ten spijt ). Buiten de optredens van ‘eigen volk’ lijkt het dan plots ook vrijkaarten, uitnodigingen en plaatsjes op Special Guest Lists te regenen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik vaak eerder meegetroond ben als chauffeur dan wel uit oprechte interesse of nieuwsgierigheid. Vaak ging/gaat het om voorstellingen van en voor jonge mensen, wat een meerwaarde is voor mij als leerkracht. En niet alleen in de les Nederlands.
Voor het vak CPL (Communicatie, Presentatie en Lifestyle) in onze mode-afdeling volg ik ook het MOMU op de voet, en bij gelegenheid het modemuseum van Hasselt.
Gelukkig kan ik nog zelf kiezen wat ik lees. En lezen is altijd leuk. De boekenbeurs is al jaren een vast item. Ik ben niet zo’n filmfan en zeker geen binchwatcher. Af en toe ga ik naar een bioscoop. Tarantino is oké, maar film is nooit een must. Het is misschien raar uitgedrukt maar ik kan niet goed teevee kijken. In lezen, en zeker in historische romans, kan ik me wel volledig verliezen.
Het grote voordeel aan deze cultuurportfolio is dat ik nu perfect excuus heb om vanaf nu mijn eigen culturele agenda te bepalen.