Locke

Meegetroond door zoon-annex-lief op 23 september nog ‘s een keer durven genieten van goed theater in een uitverkochte Rex! Enthousiaste bubbels netjes gescheiden door een leeg zitje.

Bij het begin van de voorstelling tossen klasbakken Koen De Graeve en Tom Vermeir om hun rol. Spelen ze zes rollen of geven ze gestalte aan Locke, de sleutelfiguur?

Vanavond speelt Tom Vermeir dus Locke. Wie is Locke? Locke is een toegewijde vader en echtgenoot. Als ingenieur heeft hij vandaag de leiding over de grootste betonstort ooit in Europa en vanavond gaat hij met zijn zoontjes een match van de Champions League kijken, met pizza. Aan de werf staat iedereen te wachten. Aannemers, onderaannemers, ijzervlechters en rijen betonmixers met draaiende motoren in kilometers afgezette wegen wachten op het startsein van Locke. En Locke is naar hen op weg. Nee… wàs naar hen op weg!

Onderweg naar de werf heeft hij namelijk een telefoontje gekregen uit Amsterdam met de melding dat hij vader wordt. Op een avond na een seminarie heeft Locke enkele maanden geleden één scheef schaatsje gereden met een Nederlands collega. En nu wordt hij vader. Hoe-heet-ze-ook-alweer is al in arbeid als hij het blije nieuws verneemt. Compleet verrast besluit hij te doen wat hem het meest correct lijkt. Hij verandert van rijrichting en zet koers naar Amsterdam.

Wat dan volgt is een aaneenschakeling van telefoontjes. Met de aannemer uit Limburg, die niet te overtuigen is om te starten met de fundering. Met de West-Vlaamse betonfabrikant die, volgens de Kempense onderaannemer blijkbaar met twijfelachtige ‘marchandise’ klaar staat aan de werf. Met zijn vrouw die achtereenvolgens in ongeloof, verbijstering, teleurstelling en hysterie zwijgt, stottert, huilt en krijst. En tenslotte met zijn zoontjes die een onsamenhangend verhaal opgedist krijgen maar die naar helderheid blijven jengelen. Allen gespeeld door De Graeve.

Uiteindelijk worden al zijn inspanningen om een kromme weer recht te trekken beloond met ontslag, een echtscheiding en is hij te laat voor de geboorte.

Hilariteit, herkenbare figuren en spitse dialogen in alle mogelijke dialecten maakten de voorstelling zéér te genieten.

Mijn jonge gezellen waren helemaal into het tempo, het komische en de muziek. Ik was vooral onder de indruk van het tragische. “De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen”… of hoe snel het allemaal fout kan lopen!

Bron: https://compagnie-cecilia.be/nl/producties/locke